(V, G, AN, L, BN ap. A ; Urt I 469, Lar, Añ, Izt 91v, Dv, H).
Sano. v. osasuntsu. Tr. Documentado en autores meridionales desde mediados del s. XVIII; al Norte en Duvoisin y HeH.
Eriak eta osasundunak behar dituzten indar, lagunz eta grazi guziak. Mb IArg I 187. Itxeetako eri ur hura edan zutenak gelditu ziran sendatu osasundunak. Ib. II 279. Osasundunari on egiten dion janari berak gaitz egiten dio eri gaxoari. Ub 203s. Milla osasundun ibilli arren gaiso baten inguruan, erantsiko ezteutse osasunik. Añ LoraS 22. Osasun dunak zelan dagozan gogoratuta, bera alan ez dagualako, gau ta egun negarrez egotia. fB Ic III 370. Osasundunek eztute osakin edo miriku beharrik. HeH Mc 2, 17 (Dv, Ker, BiblE osasundun; Lç oso diradenék, He sendo direnek, TB osagarrian direnek, Ol sendoek, Leon osagarriko, Or onik daudenak). Osasunduna edo eria, gure alaba zera. A. Arzac EE 1884a, 134. Gizon guziak [...], aur ta zar, osasundun eta eriak. AJauregi EE 1885b, 213.
v. tbn. Itz Azald 163. Aurrak, zartuak, elbarri ta argalak, osasundun azkarrak bezin eskura daukagun gauza da otoitza. Inza Azalp 122. Osasundun delarik edo eri-gaxo dagolarik. FIr 174. (Bere burua osasundun egin nairik). --Ezer ez dala esan diat. Alz Ram 72. Zure aitak txekor guritua il du, semea berriro osasundun beretu dulako. Ol Lc 15, 27. Ez dira osasundun, Zure sorkari zenbait atsegaitzez maite eztitutenak. "Non est sanitas". Or Aitork 173. Gaxo guztiak il, gu osasundunak gaxotzen giñan era berean. Anab Aprika 61. Gazte osasundun batek iraun dezake iñolaz ere gaztetasuna bere gorputza garbi ta oso gordeaz. EgutAr 31-6-1958 (ap. DRA).