1.
(Gc ap. A; Lar H),
eltze (G ap. A) . (Adj.).Desierto, (tierra) estéril."Terre qui est sans culture"H.
"Terreno baldío"A.
Au ez egitera Jaunaren itz santua eroriko da lur etzean eta arantzen artean, eta ez du fruturik emango. AA III 438.
Utziko det etze, ezta moztuko, edo iñausiko, ez eta atxurtuko ere. Ib. 434.
Lur etzetik eta sasitik. 'De la jachère et de la lande'
.OrMi 6.
Aski dukezu, naiz ta larreak lur-etze biurturik ta ii-basatsuz idoiturik egon! IbiñVirgil 32.
azpiadiera-1.1
Desierto, despoblado. Artzaien erreiñuok etze, eta ango beresiak zearo utsik arkitzen dira. IbiñVirgil 104.
sense-2
2.(Sust.).Desierto. Ikusi duzuten etze aundi ta ikaragarri ua. 'Eremum'
.OlDeut 1, 19 (Dv mortu, Ker basamortu).
Illebeteak barrena abere taldeak bazkatzen ditute ta etzerik-etze ibili oi dira abarorik billatu ezinda. "In deserta"
.IbiñVirgil 101.