(V-gip; SP, Urt I 430, Lar, H), harilgatu (Ht VocGr 349, Dv, H, A), hailkatu (L), hailgatu (L, BN; H), haillikatu (Sal, S, R; Dv, H), hallikatu (S; Gèze, H), halikatu (BN; VocBN , Dv) Ref.: A (alikatu , hailgatu, eztun); A Apend (aillikatu); Lrq (hallika); Iz ArOñ (zerraittia) .
Ovillar, devanar. "Dévider" Ht VocGr 349. "Pelotonner" Dv. " Eztunka ailikatzen xut ile-aria (Sal)" A (s.v. eztun). " Zerraittia olgaittia; arilketia nekaittia " Iz ArOñ. . v. harildu.
Bi emastekik zuten pleitu arilkatu baten gañean. (39) "Sobre un (hilo) ovillado" . LE-Ir. Orai ürüliak oro / Idorrian nahiago. / Hanitx lan agertü beharrez, hari'oro txori lepho; / Hallikatzen balinbadüzü, zehian laur oropilo. Etch 304 (tbn. en ChantP 180 y Or Eus 281). Herriaren erdia ari baita harentzat ile berexten, joiten harrotzeko, lertzoaz gabetzen, [...] kardatzen, zerrangatzen, hailgatzen. JE Bur 197. Gizona, orduan berean, ari zen bere hari-hailkatuarekin hango arbola guzien inguratzen. Barb Leg 128. Ho Pello, Pello! / astalkatu diat eta / yinen niza oherat? / --Harilka zan eta / gero gero gero / --Harilka zan eta / gero gero bai. (BN). A EY IV 191s. Lurpeko ibilera baten haria harilkatzen duela, esan daiteke. MEIG IX 123.