1. (Bera), eraildu.
Matar. "Asesinar, matar" Bera. La palabra tiene su origen en eraile, forma interpretada como derivada de un supuesto verbo erail, que sería causativo de hil; cf. A Morf 5: "los que creen que eraile 'asesino' viene de erail, que alguien se ha forjado, no saben lo que se traen entre manos. Su origen es eran 'matar'. Si el verbo originario fuera erail, su derivado agente sería erailtzaile". Cf. erailetu. v. hil, 2 ero. Tr. Documentado en autores meridionales desde la segunda década del s. XX; hay eraildu en Enbeita, Lauaxeta y Mirande (Pr 314). En DFrec hay 32 ejs. de era(h)il.
Au gura eben eraildu. (1915). Enb 39. Zeu erail nai zaitubenai. (1916). Ib. 37. Lapurretan egitiarren erail ete eben. Kk Ab I 45. Guda gogor egiten eraill arteraño. GMant Goi 15. Gudu itsusian erailtzen zituzten. FIr 137. Zati-zati egindda erail eben. Otx 34. Langille eraildu bati. Laux AB 79. Norbaitek erail du zakur au. TAg Uzt 143. Zugaza Aldekoa'tar Jaima eta Arratibel Ugarriza'tar Koldobika eraillak izan ditezela erabaki du Euzkadiko Erri-Auzitegiak. EAEg 4-3-1937, 1201. Gaitzez arkitzen diran abel-gorriak erailtzea agindu diteke. Ib. 6-6-1937, 1774. Zure seme beraren emaztegaia erailko ote duzu? Zait Sof 177. Bere eskuz erail zun. Etxde JJ 154. Frantses "résistance" igikundeak erail zuen, breiztar abertzale zelakotz. Mde Pr 289. Erailtzera zamakiten gizonaren eriotzaurrea. Ugalde Iltz 24. Analiza zazu amodioa, baldin erail nai baduzu. Vill Jaink 131. Burniz eraildakoaren altzarrak. Ibiñ Virgil 104. Naiz erailtzeko izan-ta ere. Berron Kijote 160.
v. tbn. Goen Y 1934, 95. ArgiDL 98. Ol Ex 12, 12.

2. (Sust.).Asesinato.
Erahilaren berria zabalduko zalakoan. Osk Kurl 148.