(Urt I 405, Ht VocGr, Gèze), afliitu, aflixitu ( VocBN ), aflisitu.
Afligir(se). "Afflictare, affligere" Urt I 405. v. atsekabetu. Tr. Documentado sobre todo en textos septentrionales. Al Sur sólo se encuentra en VJ, Ochoa de Arin, Cardaberaz y Lizarraga de Elcano. No hay testimonios del s. XX.
Hik izurriz, edo gerlaz, edo gosetez aflijitzen dituan populuak. Lç Ins A, 2v. Aflijitzen da zenbeit zuen artean? Othoitz begi. Lç Iac 5, 13 (He tristatu, Dv ilhuntzen, BiblE sufritzen). Gauza kruela da aflijatzea aflijitu dena. Volt 234. Tentaziñoe deungereen batek aflijietan gatuzenean. VJ 3. [Praubiaren] bihotza eztezazula triste renda eta afliji, zeren bere miseriak aski aflijitzen dizu. Tt Arima 104. Galeraziko tutzu, diot, ene arima aflijitzen duten gustiak, ni bainaiz zure zerbitzaria. Gç 50. Ez deb penitenteak zer aflijitu. OA 133. Tentazio gogor batek txit agitz aflijitzen zuen. Cb Just 118. Garela aflisituak dolorerik minenez. Monho 56. Goiti ezazü bihotza / etzitiela afliji. Xarlem 468. Ez da horiengatik afliitu behar. Jaur 129. Xoria, zaude ixilik, ez egin nigarrik; / Zer profeitü dükezü hola aflijitürik? ChantP 24.
v. tbn. Ch III 17, 2. He Gudu 94.