1.
(Gc, AN-5vill, Lc, BNc ap. A; SP, Ht VocGr 384 y 392, Dv, H),
udurikor (üdü-S ap. Lrq; Foix ap. Lh.). "Méfiant, fidagaitza, idurikorra
"HtVocGr.
"Ombrageux, soupçonneux, méfiant"Dv.
"
Bere kaltetan da nehor gutiz gogan behartzen eta idurikor iartzen, [...] et [quelqu'un] devient défiant"H.
"Suspicaz, desconfiado"A.
[Fede gaixtoz dabillana bethi da] idurikor, gibel beldurti eta sosegu gabe, zeren nola bera baita gaixto, uste du ezen bertzeak ere hala direla. Ax 448 (V 292).
Badira zenbait añ idurikorrak, non asko duen ekustea emaztea onekin edo arekin itz egiten, farra egiten, iduripen gaiztoetan asitzeko. AA I 590 (v. tbn. II 100).
Ez du bere probetxua bilhatzen, ez da gaitzikor, ez idurikor. Dv1 Cor 13, 5.
Etxahunek ez zukeen kantatzeko gogo handirik. Ezinago zen kexu, idurikor eta oldarkari. LfELit 173.