(BN-baig ap. Satr VocP ; H), friku (Chaho, H), fripun (H), fripu (S ap. Lrq /fripũ/ (oxítona); Chaho, H), friko ( -oa det. Foix).
Bribón, malvado; malicioso. "Fripon, vaurien, fourbe, coquin, capable de faire un mauvais coup, dangereux" H. "Fripon" y "coquin" Foix. "Descarado, atrevido" Satr VocP. Tr. Propio de la tradición septentrional. Hallamos fripu en los textos suletinos, frikun en el resto.
Eskele fripuak. StJul 36v. Jauna, arrasta ezazu / Kapet, fripu hura, / eta ereman berala, / gazteliaren olala. AstLas 27. Gure bi frikun maistroak. "Nos deux maîtres fripons" . Gy 120. Izitzen badu ere ezpatak frikuna, / ez du hark sorrarazten berthute maitena. Hb Esk 90. Seme frikun, ohoina, / zer egin dautak hik? / Hik daiztak ene sosak / ebatsi kutxatik. Zby RIEV 1908, 765. Zer! ene etxea eta baratzea ere harendako direla? Den bezalako frikuna, ez dut bada uste! Arb Erlis 25. Irri egin ginion Arbeletchen ateraldi frikunari. Larre ArtzainE 221.
v. tbn. Lf Murtuts 42.