1.
(SP, Aizk, H),
peitatu (Urt, H)
Atraer por medio de un cebo (sdos. prop. y fig.). "Beitatzea, appâter" SP. "Allicefacere, peitátzea [...], lillurátzea [...], xarmátzea" Urt I 522. "(L), pastar, alimentar, dar de comer" Aizk (probablemente tomado de Pouvreau, cuya trad. <appaster> interpreta erróneamente). "Attirer un animal par un appât" H. Ioan-ethorri banaloriazkoek [...] presentatuko zaizko oraino zure bihotzari, hura beithatu, baskatu eta bere gana berriz erakarri nahiz. SPPhil 431.
Bihi azukreztatuak dire bere haurrei partitzen derauztenak, hekin beithatzeko eta erakartzeko. Ib. 478.
Nola orduan beithatu zaitu [Espiritu sainduak] bere Iainkozko azukreaz, sakramenduez, liburu onez eta orazioneaz?Ib. 506.
sense-2
2.
(H),
peitatu (H). "Garnir un hameçon d'appât"H.