akasdun (H), akatsdun, akesdun, akaztun (A).
Mellado, que tiene mellas; defectuoso. " Akasduna, qui a une entaille, ou un défaut" H. (s.v. akats).
Kanibeta zar akastun erdoituenetarañoko guztiak. Izt C 408. Ara emen garbiro Itztegi aipatu dedanak toki berean ematen daben errazoiaren zati bat, akastuna dala edozeñek dakiena. Ib. 133. Bestetzuk besterako akastun izaten dira; ondo dakuste, baña gutxi; gauza alde batetik baño eztakuste; alde au ezkutatu ezkero ezer eztakuste. Zink Crit 3. Edesti akesdunak edozein orritan tartez-martez uzten dituen alde murriyak, Etxegaraik bete zituen [...]. Inzag EEs 1925, 222. Azkon-mutur akatsduna. JMB ELG 36. Akastunak bait-dira gure yakintza ta igarmena. Ol 1 Cor 13, 9. Quevedok eman zitun lenbizi argitara [Fray Luis Leonen olerkiak], akaztun ordea. Gazt MusIx 73.