(
V-ger-arr-oroz, itt- V-gip; Aq 354),
idiaurreko,
itaurriku (
G-nav),
iturriku (
G-nav)
Ref.:
A (itaurreko);
Iz Als (itaurriku)
ArOñ
(ittáurreko)
.
"Guía que va delante de los bueyes en la labor o camino, siguiéndose otra persona detrás"
Aq.
"Boyero, guía de bueyes"
A.
"Que va guiando las vacas"
Iz ArOñ.
"El que va ante las vacas al labrar el campo; it(a)urriko dau
"
Iz Als.
Cf. LzG s.v. itaurreko. v. itulari, itots
(3).
Kargia eruan eraiten deutse [idiai], bera idiaurreko dala.
msOñ 27r.
[Andrakume euskaldunak] badakije idijak buztartuten, [...] itaurreko dabiltzala nos nai.
Mg PAb 148.
Gogoan daukat Tomax Aldaro, / itaurreko zebillena.
Or Eus 232s.
Itaurrekoa bear zanean ere, jakiña uan: danetarako Joxe.
Ataño TxanKan 67.
azpiadiera-1.1
"Fig., guía maestro de personas"
Iz ArOñ.
"
Iturriko-ta ibiliáiz eure munduán? Iturriko obeto ibil nauk ni naure munduban da muturreko májuk ee bai artu, eman zuzen ez niulako. Iturriko ibili gaituk, baia ori zer txarra zakén
"
Iz Als.