(Lar, VocCB→Dv, H(V, G)),
deslaitu (Lar, H). "Acobardar, desanimar, hacer a uno cobarde", "desmayar", "flaquear, descaecer de ánimo" Lar. [Soldado] bát desalaiturík. LE( inBOEanm 1129
).
Askotan ori gertatu arren eztegu desalaitu bear. Gco I 404.
Holandesak bere indar guztiakin ezin desalaitu zebala ontzi bat bakarra. IztC 447.
Onek desalaitu <-arai-> bage jardun zeban garboso. Ib. 432s.
Erregutu bear dala beti, eta ez desalaitu. BrunetLc 18, 1.
Desalaitu etzaitezten, zuen gogo biziak gudarako galtzen dituzutela. (He 12, 3). Ur( inBOEg 1848
). Izanik gazteluko jendea [...] eskasa eta ergela, desa]i[laitu ta makaldu zan bereala. AranSIgn 8.
Ez daki non arkituko duen beste bat aren berdiñik; baña ez da onegatik desalaitzen. OtagEE 1882, 510.
Estularrituen pozgarria ta deslaituen sendagarria. ItzBerb I 193. Baña emakume kananeatarra ez zan deslaitu, ezpada [...] esan eutsan: "Jauna, baliyau zakidaz". ItzAzald 63.
Urteoro berritzen da salbaziozko agindu au, gure biotza desalaitu ez dedin mundu deserri triste onetan. AntEzale 1899, 2a.