Euskaltzaindia. OEH. Orotariko Euskal Hiztegia
goiburua
sense-1
1.
(H, A (que cita HeH)),
moskorgarri (H),
muzkurgarri (H) .
(Adj.).
Embriagador; (fig.) turbador, arrebatador.
Eztu mahats arnorik edanen, ez eta bertze mozkorgarri arnorik ere.
HeH Lc 1, 15 (He arnorik; Dv mozkortzeko edaririk, Ker e IBk edari bizirik).
Edari mozkorgarri aren jaun da jabe egiñik.
Etxde JJ 177.
Atsegintasunezko emoziño mozkorgarri bat sortu oi zien.
Ib. 39.
Zorion mozkorgarria.
Etxde EG
1956 (9-10), 67.
Edari mozkorgarririk egitea ta saltzea [...] eragotzirik zegon.
Zait EG
1956 (11-12), 39.
Edari mozkorgarri bereziak.
Mde Pr 342.
Bere edertasun mozkorgarriagatik.
Mde HaurB 18.
sense-2
2.
(Sust.).
Bebida embriagadora.
Ardo naiz beste mozkorgarririk eztu edango.
Ir YKBiz 3.
azpisarrera-1
MOXKORGARRI
(Forma con palat. expr.). "Forme diminutive" H.