(V-m, L, BN, S ap. A
; VocS 137; -kh- SP, Urt I 11, HtVocGr 310, ArchVocGr 197, VocBN, Dv, H(L)),
lakaio (Lar, Añ, H(+ -kh-), AApend). Lacayo.Cf. IC II 409: "Lequeitio, dicho de antes Lecaitegui por los muchos hombres baldíos y malhechores, llamados antiguamente lekaiak, y en castellano 'lecayos', que allí se acogían". Lekaio alfer, xaz esteiari, aurten haur eder, geurz iaun, han hara lander. "Laquais fainéant"
.OPr 301.
[Iainkoaren] lekhaio, karga-garraiatzaille, axelari [gara]. SPPhil 187 (He 189 lekhaio).
Ni nintzan egiliren lekhaio. 'Le laquais des auteurs'
.Etch 426.
Etzare egiña ukhaiteko / bizar zuri bat lekaio!Gy 200.
[Makhila] dute bidean lekhaio bezala. HbEsk 218.
Portugaleko enbaxadorearen lekhaio. Laph 194.
Lekhaio maitea, dio errege Karlomanok. DvOrreaga 26 (Ip ib. 34 bereter).
Jaun lekhaioa, orai berean ikhasi dut [...] gure prinzesa maitearen bizia irrisku handian dela. ElzbPAd 60 (v. tbn. 62).
Ikusia dugu Kamelua, bere lekaioarekin heldu hura ere. BarbSup 57.
azpisarrera-1
LEKAIO LEHEN.
Lacayo mayor. [Athezainak] segitzen dik andre hori erregeren lekhaio lehenarengana. ElzbPAd 60.
Yauregira heldu diren bezain sarri, jaun lekhaio lehenak sar-arazten dik Paxeko ganbara eder batean. Ib. 62.