(L, BN, S; SP, Lar, VocBN , H (L, BN)), esenkusa (AN ap. A ← Aq 1157 (AN) ) Ref.: A; Lh; Lrq /deźenküźa/.
Excusa, pretexto. "Disimulación, disimulo" , "fingimiento" Lar. "Disculpa" Aq. "Empr. béarn. desencuse " Lrq. Cf. VocNav: "Desincusa, excusa". v. aitzakia. Tr. Documentado en textos septentrionales. En DFrec hay 2 ejs., meridionales.
Eta erranen diot zure desenkusa. "Os disculparé" . Volt 238. Alfer egoiteko desenkusarik etzutentzat. Ax 27 (V 16). Bekhatu hauk [...] eztute desenkusarik, eztute estakururik eta ez ederztatzeko biderik. Ib. 190 (V 128). Aitzakien eta desenkusen itzalpeak bilhatzen tutzu. SP Imit III 46, 1 (Ch aitzekia, Mst, Ip estalgüne, Echve eskusa, Ol apuko, Leon estakuru). Ezta aitzakiarik, ez desenkusarik, bat bederak sortzetikako hitzkuntzaren ez jakiteko. ES 168. Esenkusarik ez dute bere hobenaz. He Io 15, 22. Ardurenik baietz dio desenkusarik gabe. Prop 1898, 117. Beste azalpenik ez zion ematen, ez eta jo zuelako desenkusarik egiten. Mde HaurB 48. Ez nabil itxurakerian, aitzakia eta desenkusa daridala. MEIG VII 114.