keri. Defecto.(Sustantivación del suf. -keria como 'cualidad negativa').Cf. A Morf 13 (K): "Si alguien se valiese de keriak por vicios". Azketsidazu nire garbitasun au: aldi auetako gorputzalakeri zakarroan, ordea, garbitasunak berak keriari barkapena eskatu ta oiñetan aozpeztu bear zaio. "Vice"
.AmezHamlet 118.
Tasun eder ori [adiurre egon-ezina] keri itsusi bilakaturik zegoen. ZaitPlat 36.