(Lcc, VP ), astruzia (V-m ap. Etxabu Ond ).
Astucia; ardid. "Raposería" VP 83r. "Injerto [por ingenio?] para el mal" Etxabu Ond. v. maltzurkeria. Tr. Sólo meridional. Se documenta la var. astruzia en Uriarte, Iturzaeta (junto a astuzia ) y Kirikiño.
Deabrua, bere astuzia eta malizia guziarekin. Gco I 418. Munduko honra, ondasunak, eta atsegiñak iristeko medio egokiak artu eragiten dituan zinzotasuna, eta astuzia. Gco II 84. Ulisen astuzijak daukezanak; Pimalionen sakrilegijuak egiten ditubeenak... fB Ic II 169. Diabrubaren astuzija da, guk inoren kargiari arinago ta errezago eristia. Ib. III 370. Bata bada gaixua, edo ezertako eza, bestea da legetsuba ta astuzija gaistuetakua. Ib. 373. Zeñetan iñorbere ezin leitekian sartu, ez andik ezerbere ostu ezelango arte, marro eta astruziyagaz. Ur BulaAl 31. Oraindikan usteltasun gabearekin, oraindikan engañatu gabearekin suge txit malmutsaren astruzia ilgillakin. Ur BulaG 552. Ai, oraingo jendeak / astuziak dauzka, / orra poliki kendu / orditzeko kezka. JanEd I 22. Munduko astruziak iraun eragingo deutse bearbada gaizto bateri zorionen gonburutasunean denpora apur baten. Itz Berb I 268. Astuzia edo gaizgandea. Itz Azald 182. Gizonak eziñ pentsatu alak / Luziferrak astuziyak. Auspoa 97, 84. Ene Jonandon, aberats ixetera eltzen ezpazara, ezta ixengo beintzat astruziyen paltaz. Kk Ab II 150.