(SP, Aq 1241 A, Lar, Sb-Urq, Dv (+ -kh-), H), mugaide, mugakida (Lar→H (s.v. muga)) .
(Adj. y sust.). Limítrofe, confinante, vecino (sentidos prop. y fig.). " Hiri mugakidea, place frontière pour contrecarrer une autre" SP. "Confinante, confín" Lar.
Bere fronterako hiri etsai bat, mugakide zuten bat. Ax 29 (V 17). Merkatalgoaren egiteko eta mugakidekin batasunaren konserbatzeko. ES 166. Hi altxatu hauten hire mugakideek, edertasunez haute bethe. Dv Ez 27, 4. Betaurreko-gainetik zurt eta tinko begiratzen zion bereter mugakideak. A Ardi 48. Mugarri-zurrun (mugakide) dirade berak. Or Eus 183. Mendiren baten muga-kide dan fingaren batean. "Colindantes" . EAEg 6-3-1937, 1217. Bearnesa ere erdara baita eta euskararen mugaidea. MIH 346. (400 mugaide) Arte-sail guztiak ahaide eta mugaide dira. MEIG I 112.