1.
(S ap. Lrq
; Urt IV 443, Dv),
egole,
egoteile (V-m) . (Con complementos referidos al vb. del que deriva).Que está, que está parado."
Zure mandataria bidean egoile handia da, votre commissionnaire aime à s'arrêter en chemin"Dv.
"Qui reste (de façon transitoire)"Lrq.
Xahu, etxean egoile, on, bere senharrén suiet. Lç Tit 2, 5 (IBk y Bibl etxezale). Alfer egoile ere diradelarik. Lç 1 Tim 5, 13. Amuriua gehienen manü pian eta obedientzian egoile da. Mst III 5, 7. Bertze etxeetako egoile guziak. Prop 1876-77, 448. Laxü denian eta bere xede hunetan ez egoile. Ip Imit I 13, 5 (Ch inkonstanta). Ohatzean egolia. Etcham 98. Ez da tabernan egotellia (V-m).
sense-2
2.
(SP, Lecl, Dv→A, H). Habitante.v. egoiliar, biztanle. Hiri dohatsu hartako egoile guziek. Dh 180.
Intzuretako egoilleak. Gy 211.
Zeruko egoileek berek. ArbIgand 57s.
Orotarat baditake urarte guzietan berrehun-ta berrogoi-ta hamar mila egoile bezala. ZerbMetsiko 78.
Indoeuropar ezin diratekeen lehen egoile horiek. MdePr 214.