(BN ap. A ; Lh), gaizkundu.
Empeorar, agravar(se); inflamarse. "1.º (BN-ciz), enconarse mucho una herida. 2.º (BNc), empeorarse una llaga" A. "Rechuter" Lh. v. gaizkoatu. Tr. Empleado por autores septentrionales (no suletinos) desde fines del s. XIX.
Bidean zoalarik gaizkondu zitzaion mina, hanbatetaradino nun gelditu behar izan baitzen. Prop 1890, 271. Gauzak ezin gehiago gaizkonduak ziren. Prop 1893, 61. Horra min bat, edo zauri bat, edo udar bat, edo handitxu bat gaizkundua. GAlm 1932, 46. (ap. DRA) [Giltxurrinak] odoleko zikinkeria harek gaizkonduak izan ditzazke. JE Med 52. Hezur juntentzat halaber: arras neke sendatzea, balaz andeaturik izan balin badira, edo gaizkundurik egonak. Ib. 197. Lertzoak zintzurreraino jautsiz kilika dezake, gaizkont, ere ba zintzurra. Ib. 50 (v. tbn. 48, 59). Gaizkonduz zabiltzan laborantzako goiti-beheitiak. SoEg Herr 12-5-1960, 2. Gauzak emeki-emeki nahasi, makurtu eta gaizkondu zitazken. Lf ELit 172. Piko hori gaizkuntzen ahal baitzen zoinu eskasez. Larre ArtzainE 58.