(BNc ap. A; O VocPo , SP, H), enbaditu ( VocBN →Dv, A), emalditu, enbaitu.
Volver(se) paralítico, inválido. (Empleado sobre todo como participio en función de adj.). "Estropié, ou perclus des membres" O VocPo. "Frantsesez deitzen dute paralysie edo hémiplégie. Eskualdun zaharrek beren mintzai garbian erraiten zuten emalditu zela gizona" JE Med 27. v. hebaindu, herbaldu, elbarritu; cf. emalditu.
Aitzinara naiz hebainduko, / Enbaldituko et' ezdeustuko. O Po 48. Zenbat eri etsitu eta enbalditu han sainda hari egin othoitzek mirakuluz sendaratzen zituzten. EskLAlm 1854. (ap. DRA) Etxe gainetik jauts arazi zuten enbaitu hori bere ohearekin. Ducq 86. Nola bada ote hola emalditu? JE Med 27. Huni ontsa behatzearekin, ohar dakioke nor-nahi ez dela osoan emalditua. Ib. 28. Aintzinerat ekharri zioten orduan gizon enbalditu bat, andetan etzana. Leon Mt 9, 2 (Lç, He, TB, Ip, SalabBN, Dv paralitiko, Ur, Arriand, Ker elbarridun, Ol, IBe elbarri, Or, IBk perlesidun). Alde batetik beste gizonak ez bezalako delakotz, edo enbalditua. Mde Pr 156. Azkenekotz, bere behatz enbaldituekin, tapoia kendu ahal izan zuenean. Mde HaurB 82.