1.
(Lcc(-adu), Lar). Desarmar. Desarmatu eta bentzutu duzu borthitz armatua. Brtc 257. Hetan ofritzen zaion bitima garbian / Jaunak aurki dezala behar den guzia / egun desarmatzeko haren justizia. Monho 162. Desarmatu egunean, / oi Baionara heltzean. FrantzesB I 16. Baña Bernardo prantzesak zauri bat egin eta / ipiñi eban sorbalda baten desarmauta. AB AmaE 454. Desarmatuen garraitzalea. HU Zez 170s. Desarmatu bezain sarri, [...] harat jo zuen. Lf ELit 247. Begira bestela nola ematen digun Imazek aditzera bere ustea eta nahia herriak desarma daitezen. MEIG III 111. En DFrec hay 8 ejs., meridionales.
sense-2
2.Desarmar, destensar, poner en posición de no disparar (un arco o ballesta). Sentidu neben amorearen / arkua desarmadurik. Lazarraga B21 1199r.
sense-3
3.Desarmar, desmontar. Tabernakuloa askatu edo desarmatu zuten. Lard 86.