(Lcc, Lar), digne (Ht VocGr), dine, diño (Chaho, Gèze), dino, dignu, diñu.
Digno. "Dignamente, dignoa legez " Lcc. Larramendi aconseja desterrar el uso de digno: "[...] por inadvertencia dejan los Bascongados su diña, y usan del dignoa, sin inteligencia alguna". v. dina (2), duin.
(Para los textos septentrionales, transcribimos <-gn-> siempre como gn; diñe en textos del Norte, sólo se encuentra en ediciones recientes con grafías modificadas --de las que no hemos podido comprobar el original--; diño , sin embargo, en Inchauspe y Gèze).
Tr. Casi todos los testimonios del s. XIX corresponden, sobre todo al Sur, a textos populares. No hay prácticamente ejs. del s. XX. Digno se documenta al Sur en Lazarraga y en unos pocos catecismos; al Norte en Salaberry de Ibarrola, Inchauspe, CatLan, CatLuz y en Jauretche (tbn. en JesBih ); además hay dignu en Betolaza y Capanaga (dignua ), diñu en Isasti, dino en CartEsp, diño en Beovide e Inchauspe. Digne aparece en autores septentrionales ya desde Dechepare (dine en Argaiñarats y Mihura, que emplea tbn. digne ).
Digne ezpaniz aipatzera zure izen sainduia. E 73. Zeru eta lur ororen erregina dignia. Ib. 73. Saindu baita eta digné. Lç Ins D, 4v. Iainkoaren hiraren eta punizionearen digne baikara. Lç Adv *** 1v. Zeinen zapaten ekharteko ezpainaiz digne. Lç Mt 3, 11 (He, TB, SalabBN gai, Ip haizü, Ol, Ker nor, IBe, IBk inor). Ezen langilea bere sariaren digne da. Lç Lc 10, 7 (He merezi du, TB merexi du, Dv zor zaio). Dama galantak, ni ez nax digno, / ez dot merezimenturik, / zuetan miiau ifinterako. Lazarraga A10, 1175v. Dignu izan gaitean Iesu Kristoen prometimentuen. Bet 7. Ezta deus dinorik zure señoriari gastiga al daitekenik eta ala fin emaiten diot gelditzen naizela beti bezala serbitari hunblea. CartEsp 452. Ezkaradela digno aren aur[r]ean egoteko. Ber Trat 28v. Claudius de Rueil, Baionako Iphizpiko digne, Erregeren Konseilerari. EZ Man I 6. Molda dietzagutzue, / arren, geure mihiak, / zuetzaz digne daitezen / aurkhi gure aheriak. EZ Noel 19 (el ed. moderno transcribe diñe). Debozino digne batekin. Harb 204. Izan zinean sakrifizio dignua mundu guztien redenziñorako. Cap 131. Digno izan gaitezen merezitzeko. OA 8. Eleizako ministro dignoak. Iraz 40. Ez garela digne haren gloriaren ikhusteko. Ch I 19, 7. Sartzeko digne errendatuko zarela. He Gudu 142. Jauna, ez nas ni diña edo digno Zu neure etxe edo biotzean sartzeko. Cb CatV 93. Jinkoaren ume digne eta egiazko bat. Mih 82 (27 dineago). Ifernüko penen digno errendatzen gitiena. CatLan 15. Jainkoa, bere baithan hain maitagarria, zure amodio guziaz digne bada. Brtc 196s. Hunen ondotik mintzatzeko / Nor zen diñe justizian. Monho 44. Jauna, ni eznáiz digno orrén Majestadearén errezibitzéko. LE Ong 29v. Elexako ministro dignoak. CatLlo 76. (CatB 60 dignoak, CatAe 58, CatSal 59 dinoak, CatR 59 dinuak) Kristoren promesan digno izan gaitezen. CatBus 60. Eztit merexi eta enüzü seküla digne izanen ahal. UskLiB 106. Ene herritar diñen felizitatzera. Etch 566. Artzain dignoarentzat. MarIl 7. Ongi urusak dire sofritzeaz hoin sujet dignoarentzat. Jaur 137. Ez niz digno. SalabBN Mt 8, 8 (Ip enüzü diño). Egin zazei bada penitenziazko frutu dinoak. Hual Mt 3, 8. Jauna enüzü ni digne zü sar zitian ene bihotzian. CatS 77. Ordenatzeko Eliza-gizon diñoak. Legaz 46. Ezta gizonik zu izendatziaren diño danik. Bv AsL 399. Jinko Semiaren Ama izateko hain digno. Ip Hil 15.
v. tbn. Oe 146. CatLuz 4. CatUlz 45. Digne: Mat 254. Gç 89. Mercy 20. Xarlem 1452.