1.
(V, AN). "1.º (Vc), onomat. de la hendidura de un objeto. Karrak entzun nebanean, neuk neure artean: "Batek edo batek katiluren bat ausi aldeusku, [...]. 2. º (V-ger, AN), onomat. de la caída del granizo "A. Bere oin azpiko adarra lokatu egin zan eta karrak ots zolia eginaz lurrera jausi zan. EgutKarm 1952, 71 (ap. DRA
).
sense-2
2.(Onomat. del croar).
v.
klauk. Ara non asten diran igelak korroka egitten, karrak eta klauk. Otx 133.
azpisarrera-1
KARRAK EGIN.
"Quebrarse, por ejemplo, un vaso" A DBols.
azpisarrera-2
KARRAK ETA KARRAK.
Croando sin parar. [Igelak] karrak eta karrak jo-alian eragoioela ikusirik [...]. Otx 137.