(L, BN ap. Lh ; Dv, H), zifritu.
Impacientar(se) en extremo, poner(se) nervioso. "S'impatienter vivement, griller d'impatience" Dv. "Être impatient à l'extrême dans l'atteint de quelque chose: Xifritzen ari nintzen zure begira, je grillais en vous attendant" H. Tr. La forma zifritu sólo se encuentra en un ej. de Larzabal.
--Ai, ai, aia! --Ez zaitela xifri, ene gizon maitea. Nigar egiteak ez dakharke deus onik. EskLAlm 1904, 13. (ap. DRA) Argiak mihiseari su eman beldurrez, xifritua nindagon. Barb Sup 126. Han nindagon zifritua!... Zer egin! Larz GH 1955, 159. Ez du bada biziki laket beha egoitea... Aise xifritzen. Herr 23-10-1958, 1. Badu bi egun xifritua nabilala herriko besta horiekin. Gazte 1960 (5) (ap. DRA ). Goazen egunean egunekoarekin, bethi zifritua egon gabe... Etcheb MGaric 185. Beha egon zen, xifritua, etxe handi baten xokoan. JEtchep 114. Haize hegoak nardatzen zitu. Iparrekoak ere! Gizon hau, arrabotsak xifritzen du; bertze hori ixiltasunak bere ozkatik ateratzen. Herr 24-6-1965, 1. Arrats batez ene anaia hain zen xifritua non barku zola zapal bat harturik betikotz itzali baitzen sesketarik haraindian. GH 1971, 159s.