1.
(Dv, H),
suztagarri (Dv) . (Adj.).(Lo) que anima; que enardece, enfervoriza."Propre à enflammer"Dv.
"Qui est propre à enflammer, remplir d'ardeur, de courage"H.
Saindoralde nausi batera zenbeit ehun edo zenbeit mila arima biltzen denean, hura da hura eder eta sustagarri. ZbyPel 13.
Zoin eder den, zoin sustagarri / seien ikustea / lurreko anaien maitez Jainkoratzen ari. Iratz 187.
Liburu Sainduen eta Elizako Aiten erranak, konparazione errex, adibide bizi eta ixtorio sustagarriz apainduak eta arinduak zauzkan. LfELit 158.
sense-2
2.(Sust.).Cosa que anima; que enardece, que enfervoriza. Beha baitago Jainkoa / Jainko betierekoa, / xoragarriz, sustagarriz, maitagarriz / xoraturik. Iratz 187.
Izan ere, ezkontideari, illezkero, gordetzen zaion leialtasuna, gauza ederra ezezik, bizi direnentzat ere ez ote da sustagarri eta pizgarri berri bat?VillJaink 162.
Egurrik gabe ez bada surik, ez da ere sustagarririk gabe alegrantziarik. Herr 23-9-1965, 1.