1.
(AN-erro; H(+ a-)),
haizaratu (AN, L; Aq(AN))
Ref.:
A(aizaratu);
AApend;
Lh(haizaratu)
. Aventar. "Aventar, aizaratu" Aq 784 y 1019. "Perder los dineros, ultzia aizaratu [litm. 'aventar la era'] (AN)" Ib. 524. "Vanner, éventer, aérer" H. v. haizatu. Zeñen éskuan sárdea daukan, aizerátzeko bere eulzia. LE Urt ms. 1v (v. tbn. 16r aizeratzekó bere eulzia). (Jaunak) bere eskuetan dauka sardea ta aizeratuko du bere eultzia (308). LE-Ir.
sense-2
2.Ondear al aire. Asi ziran ikastetxeko mutiltxoak kalean zear, makilla baten gañean oial zati baltza aizeratuaz, euren erakustzallea aurretik ebiela. AgKr 15.
sense-3
3.Airear, hacer público. Antiguako Amaren egunaren atadian aizera eben, ba euren maitakundea Zuriñek eta Xirdok. ErkiagArran 194.