(L, BN, S ap. Lh; SP, Urt III 57, Lar, Lecl, VocBN, VocCB , Dv, H), desuhuratu (Sc ap. Lrq; Chaho, Gèze), desohuratu, desoratu (Lar, VocCB .(desho-)).
Deshonrar(se). "Deshonorar" Lar. v. desondratu. Tr. Propio exclusivamente de la tradición septentrional; su uso se mantiene constante hasta nuestros días. La forma más extendida es desohoratu, común en los textos antiguos; hay desuhuratu en AstLas y EvS, desohuratu en Xarlem y Etchahun.
Sakramenduaren profanatzea eta desohoratzea. Lç Ins F, 6v. Nabusiak bere muthila publikoki erreprendi dezake desohoratu gabe. Harb 171. Etxeko iaunari bidegabe egiteaz [...] familia guztia desohoratzen da. Ax 566 (V 362). Iakintasunak desohoratzen gaitu hantzen gaituenean. SP Phil 201. Desohora eta nahas beite ene etsai guziak. Gç 43. Ethorki guziz izpiritual eta jinkozko bat abreen pareko bizitze batez desohora dezagun. Mih 6. Ezkontzaren saindutasuna desohoratzen duten senhar-emaztek. Brtc 64. Beti desuhuratzen ai / eta adarrez kargatzen. AstLas 29. Pasioneko denboran beztitua izan behar zen arropa desohoratzekoak. Jaur 359. Zerbeit onik diren guziak ahalaz desohoratu, zikindu nahiz. HU Zez 134. Jendea jin arau, aita xaharraren oihuak handiago, alaba eta suhia ezin aski desohoratuz. Lf Murtuts 53.
v. tbn. EZ Eliç 312. O PrASJU 357. Bp I 107. He Rom 2, 23. Lg II 183. AR 257. Egiat 224. Xarlem 1334. Monho 98. Dh 112. TB y EvS Io 8, 49. Etch 110. Bordel 171. Dv Ez 22, 26. Lap 374 (V 170). StPierre 31. JE Ber 71. Larz Senper 116. Xa EzinB 89.