Honela dio 166. arauak: “Bidasoa ibai ezagunaren kasuan ere badago zer argitu. Alde batetik, euskal idazle eta euskal hiztun jatorren artean erabilera aztertu ondoren, (-a) oharra gehitu zaio ibai ezagun honen izenari. Horrek ez du ondoriorik mapen errotulazioan nahiz seinaleztatze-kontuetan. Bai, ordea, euskarazko erabileran, izenaren amaierako (-a) horrek hitz arrunten mugatzailearen portaera bera izango duelako, hots, Bidasoa, Bidasoak, Bidasoaz, Bidasoan, baina Bidasoko, Bidasotik, Bidasora... deklinatu behar delako”.

Hortaz, Bidasoa ibaia behar du errotulazio eta bide-seinaleak jartzean; izan ere, herria, ibaia eta abar ez dira ez determinatzaileak ez adjektiboak, izenak baizik (eta aposizioa da hala). Baina kasu-markak hartzean, amaieran -a berezkoa ez duten herri-izenen kasu berekoa da, eta Bidasoan, Bidasoarekin, Bidasoko, Bidasora… formak erabili behar dira "Onomastika: herri-izenetako a itsatsia" (JAGONET).

Beste horrenbeste gertatzen da ondoan determinatzaile bat (gure Bidaso hura. *gure Bidasoa hura) edo adjektibo bat (Bidaso maitea, Bidaso osoan…[*Bidasoa maitea, *Bidasoa osoan]) daramanean.

Aranea ibaiaren kasua ere berdina da: Aranea (-a) (166. araua).

Horiei buruzko kontsulta egiteko biderik errazena [EODA]n begiratzea da.