Hona hemen Euskal Gramatika. Lehen Urratsak V, 69. or. liburukian azaltzen dena laburbilduta: -(e)nik menderagailua, erabiltzekotan, perpaus nagusia ezezkoa nahiz galderazkoa denean erabili behar da, eta gehienbat Hegoaldeko ohitura da. Baina han ere ez da arau orokorra; badira aditz batzuk ezezko perpausetan ere normalean -(e)la menderagailua erabiltzen dutenak. Eta badira menderagailu bat edo bestea onartzen dutenak. EGLUn esaten dena hemen dago laburbilduta: "-(e)la/-(e)nik" (EBE).

Era eskematikoan esanda, hauetan -(e)la erabiltzen da oro har:

a) ez da egia, gezurra da eta horien kidekoekin: Ez da egia gaupasa egin dudala.

b) ez da jakina, ez da nabari, ez da bistakoa, ez bistan izan/egon edo antzeko esapideekin: Denentzat ez da gauza jakina Lurra Eguzkiaren biran dabilela.

c) ‘ez A, B baizik’ bezalako egitura duten perpausetan: Ez zizun esan Bilbon bizi zela, Bilbon bizi nahi zuela baizik.

d) ahaztu, ukatu eta oro har esanahi ezezkorra duten aditzekin: Ukatu egin zuen hilketaren egunean anaia ikusi zuela.

Galderako adibideak emateko, hau da gaur egungo molde hedatuena:

a) Ez dut uste joanen direnik.

b) Bietara: Ez naiz ohartu etorri zarela / Ez naiz ohartu etorri zarenik.

Horrez gain, ikus hauek ere: "“Zer” adieraztea: ez da baieztatu joango dela / ez da baieztatu joango denik" (JAGONET), "“Zer” adieraztea: ukatu (ukatu egin du hori esan zuela / *esan zuenik)" (JAGONET).