sakon
1 adj. Hondoa oso behean edo gainaldetik oso urrun duena. Zulo sakon batera jausi ziren. Leize sakon bat. Ebaki, zimur sakonak. Zakuto bat alde batean eta zaku sakon-zabala bestean. || Baso eta oihan sakonak.
2 adj. Asko barneratzen dena. Arteak zainak lodi, sakon eta ugariak ditu. Jainkoaren ideiak badu sustrai sakonagorik. Ur sakonak.
3 (Sakonera adierazteko, artikulurik eta kasu markarik gabe, zenbaki eta luzera neurri baten eskuinean). Hiru metro zabal eta beste hainbeste sakon. Zuloak bi metro luze ziren, bi metro zabal, eta metro eta erdi sakon.
4 (Izen gisa). Han sakonean, pinudi bat zen.
5 adj. Gauza abstraktuez mintzatuz, oso barnean sortzen dena; azalekoa ez dena, hondoraino doana, asko barneratzen dena. Arimako samintasun sakon eta neurrigabea. Hasperen sakon bat egin ondoren. Platonen jakite luze, zabal eta sakona. Gogoeta sakonak. Gai sakonez mintzatzea. Aldakuntza sakonak. Filosofia gaietan lan sakonak argitaratu zituen. Nola nahi duzu nik ezkutu sakon hori azaltzea? Ez dauka gramatikaren misterio sakonetan murgiltzeko gogorik.
6 (Izen gisa). Axaleko nahiz sakoneko gertariak ezagutu nahian gabiltzanean. Sakoneko funtsa azalera ekartzen.
7 adb. Sakonki. Astiro eta sakon aztertzeko. Sakon begiratu. Giza bihotzetan sakon errotua. Badakigu guztiok zein sakon eta errotik ezagutzen duen liburu hau.