izatekotz (ere)
1 Ipar. Aurretik adierazi dena osatzen duen esapidea, halako baldintzazko edo, batez ere, aurkaritzazko balioa eransten diona. (izan aditza ez den beste aditz bati ere erreferentzia egin diezaioke). Ik. izatekotan; aitzitik. Alde honetan Xanpun dugu, izatekotz, hortaz dohatua. Ez da Zuberoan sekula ikusten taulen gainean ez Jainkorik, ez Jesusik, ez Ama Birjinarik; izatekotz, zenbait aingeru eta zenbait satan. Halere, zuen amodioa ez da hautsi; izatekotz, azkartu. —Hontza ote zen hori? —Ez... izatekotz ere, gau-belea! Delako arrangura hura ttipitu ote da ala izatekotz handitu? Fraide horiek ez baitira besteak baino gutxiago kartsutasunez, baina izatekotz, sentikorrago. Gero eta mozkin gehiago? izatekotz gero eta mozkin hobeak! 2 lok. Ipar. Izan ere. Diotelarik, Korsikan berean, Frantziaren alderako atxikimenduak manatzen duela, izatekotz, ezaren alde agertzea. Jakin-minez betea zuen soa, izatekotz, lehen aldiz ikusiko balu bezala. Beste batzuek gogoan dute, izatekotz Mendekoste biharamuna.