Leku-izenak

(...)
Decreto Foral 16/1989, de 19 de enero, por el que se determina la denominación oficial de los topónimos de la zona vascófona de Navarra. // Artículo único. La denominación oficial de los topónimos de la zona vascófona de Navarra que se relacionan en el Anexo a este Decreto Foral será la legal a todos los efectos dentro del territorio de la Comunidad Foral. // DISPOSICIONES FINALES // 1ª. Se faculta al Consejero de Presidencia e Interior para dictar las disposiciones precisas para el desarrollo y aplicación de este Decreto Foral. // 2ª. Este Decreto Foral entrará en vigor el día siguiente al de su publicación en el "Boletín Oficial" de Navarra. // ANEXO // DENOMINACIÓN OFICIAL DE TOPÓNIMOS DE LA ZONA VASCÓFONA DE NAVARRA // NAFARROAKO HERRI IZENDEGIA // I. Zona Vascófona / I. Euskal Eremua [...] BURUNDA [...] BAKAIKU
(...)

(...)
Burundako herrietan, eremu euskaldunean Euskararen Legearen arabera, euskarazko izen generikoak erabili dira gehien bat, nahiz eta zenbait kasutan erdarazkoa besterik ezin izan zen jaso, informatzaile euskaldun ezagatik. Ez da erdarazko izen generikorik erabili baldin eta izen espezifikoa euskaraz adierazia bazegoen. Erdi Aroan "Bacayco" (1257), "Bacaycu" (1233, 1268), "Uacaycu" (1350), "Bacaycua" (1366) gisa dokumentatua. Jatorri izena: "bakaikuar". Udal propioa duen herria da, Burunda Ibarretik berezia. 11,4 kilometro koadroko azalera du, errektangelu luxe eta mehar baten forman jarria, Gipuzkoako mugatik (N) hasi, non 959 metroko altuera hartzen baitu Etxarri eta Ataungo (Irumugarrieta) mugetan, eta hedatzen da Urbasaren iparraldeko ertzeraino (1.144 m.), Hegoaldetik Etxarri (E) eta Iturmendi (M) udalerriak dituela alboetan. Lurraldeak hiru alderdi ditu diferente askoak, Burundako gainerako herriek bezala. Iparraldean mendialdeko oihan-zeharrak, eta erdialdea behereagoa eta zelaiagoa, Burunda ibaiak modelatua, zeinek udalerria Wtik Era gurutzatzen baitu. Harekin parez-pare doaz Gasteizko errepidea eta trenbidea. Herria ibaiaren eskuin aldean dago, laborantza-lurrez inguraturik. Hegoaldea motzagoa da eta ez hain zelaia, Urbasako karearrizko malkorrak osatua, gaineko begirale Barga duela. Klima subatlantiko tankerakoa, euri ugari. Pago, haritz eta gaztainek paisaje ederra osatzen dute. % 73,6 herrilurra da. Tradiziozko aberastasuna azienda izaten zuen (zaldi, behi, zerri), eta bai ere zurak eta nekazaritza (patata, babarruna, arbia, artoa). Oihal, larru eta pike lantegiak izan ziren eta ilarrezko erratz gogorrak ere egiten ziren. Azken hamarkadetan belarsoroak gehitu eta labore-lur eta baratzeak gutxitu egin dira. Azienda orobat. HISTORIA: Herri honetatik ekarria da Nafarroako Museoan (Iruñean) gordetzen den aizkora leundu haundi bat. Petxak ordaintzen zituzten nekazariak ziren biztanleak. Antso Azkarrak Laguardiakoaren antzeko forua eman zion. Ondorengo beste zenbait erregek, bereziki Felipe III.ak, Karlos Gaiztoak eta Juan Albretekoak, herriari are mesede gehiago egin zizkioten, eta "gailurdirua" deitu zergaz libratu (1498). Sakanako gainerako herriek bezala, Erdi-Aro urrutian giputzekin izandako banderizo borroketan eta XIX. mendeko gerrateetan parte hartu zuten. 1860ko "Nomenclátor" delakoak 117 edifizioko errolda dakar, eta horietatik 105ek osatzen zuten herrigunea; aziendarentzako 3 aterpe ere baziren, "Ahuntzetxe", "Baztarrika artegi" eta "Gabrieltxon artegi" zeritzenak, burdin ola bat, irin errota bat eta San Benitoren ermita herriaren SWan. Populazioak 631 biztanle zituen guztira mendearen hasieran; 368ra jaitsi da (1986). Lau auzotan banatua zen. Arakilen alboetan dagoenari "Rotxapea" deitzen zioten. 1965an 249 Ha.tan partzela kontzentrazioa egin zen. 4.761 partzelak 334etan geratu ziren.
(...)

(...)
DECRETO FORAL 253/1993, de 6 de septiembre, sobre la composición y denominaciones de la zonificación “Navarra 2000”
(...)