Ez dute adiera bera. Azken urteotan, neurriz kanpo erabiltzen da hiritar hitza.
Herritar: 1 iz. Norbaitentzat, herri berekoa den pertsona (herrikide du sinonimo). Txillardegi donostiarra da, Bilintxen herritarra. 2 iz. Herri edo estatu bateko biztanle edo kidea, bereziki betebeharrak eta eskubideak dituen gizabanakotzat hartua. Adiera honetan egiten da sarri kalko desegokia: Herritarren (hiritarren) eskubideak zaintzeko. Frantziar herritarrei (hiritarrei) dagokie hori erabakitzea.
Hiritar: 1 iz./izlag. Hiriko biztanlea, hirikoa (hainbatetan kaletar hitzaren sinonimo dena). Baserritarrak eta hiritarrak. Hiritarrak osasun bila mendietara datozenean. Hiritarren ohiturak. 2 iz. Antzinateko hirietako herritar eskubideduna. Erromako hiritarrak. 3 izond. Hiriari dagokiona. [EH]