Koloreen berri emateko, bi modu dira nagusi euskaraz:
a) Izenaren bidezkoa (arrosa, gaztaina, teila, ardo, urre, berun, odol...), elkarketa bidez ematen dena: arrosa(-)kolore (arrosaren kolore), gaztaina(-)kolore (gaztainaren kolore), ardo(-)kolore (ardoaren kolore)... Joskeran, jokaera bikoitza dute, izenlagun gisa eta izenondo gisa erabiltzen baitira: arrosa(-)koloreko galtzak eta galtza arrosa(-)koloreak. Molde honetakoetan bilakaera bat dago gaur egun, arrosa eta laranja hitzak esaterako, izen gisa ez ezik, izenondo gisa ere erabiltzen baitira (soineko arrosa, galtza arrosak...; elastiko laranja).
b) Izenondo bidezkoa: berde, gorri, gris, urdin, beltz, hori... Hitz horiek izenondo edo adjektiboak direnez [EH], izenaren eskuinetik ematekoak dira normalean: alkandora berdea, auto gorria, jertse beltza, zeru grisa... Halaxe da tradizioko moldea kolore izenari dagokionez ere, nahiz bestelako molderik ez den falta tradizioan (gorri kolore, urdin kolore...). Horrenbestez, ?gorri kolore, ?gorri koloreko eta antzeko erabideak baino egokiagoak dira kolore gorri, kolore gorriko eta gisako erabideak.
PETRIRENA, Patxi (2011). Morfosintaxiaren inguruko zalantzak eta argibideak. Gasteiz: Ikasmaterialen Aholku Batzordea (EIMA)-Eusko Jaurlaritza (153).