Hobe izan aditza du/da erregimenetakoa da. Esaldia inpertsonala denean, da aukeraren alde egiten du. [EH]

Konplementazioari dagokionez, tradizioko ohiturak ezberdinak dira, eta, batasunerako ezer hobetsi ez bada ere, erabilera nagusia hau da:

- Hobe da inpertsonalarekin, -t(z)e aditz-izenaren alde egiten da:

Hobe izango da isilik egotea. Hobe da ez izatea, gaizki izatea baino. Hobe litzateke askatu eta lagatzea.

- Subjektu erreferentziakideekin (subjektu bera bi aditzetan), du erregimena hartzeaz gainera, aditz-partizipioaren alde egiten du:

Hobe dugu isildu, lotsagarri gelditu baino lehenago. Hobe duzu ezkondu, moja joan baino.

*Hobe esan (HOBE ≠ HOBETO). Esapide desegokia da *hobe esan; hobeki esan, hobeto esan erabiltzea gomendatzen du Euskaltzaindiak. Arrazoia zera da: adizlagun funtzioa betetzen duenez, esan aditzak hobeki/hobeto adizlaguna (NOLA) hartu behar du, ez hobe izenondoa (NOLAKOA). Hobe izan aditzarekin ez da hala (hobe hitza aditzaren parte baita hor), baina hala behar du beste aditz guztiekin.

*Hobe egin hurrengoan (> hobeto(ago)/hobeki(ago) egin).

*Hobe ibiliko zara (> hobeto(ago)/hobeki(ago) ibiliko).

*Hobe moldatuko zara bizikletarekin (> hobeto(ago)/hobeki(ago) moldatuko).

*Realak gaizki jokatu du; hobe esanda, Zaragozak ondo jokatu du (> hobeto(ago)/hobeki(ago) esanda).

Alderantzizkoa ere desegokia da (hobe izan aditzaren moldea aldatzea, alegia): *Hobeto da lan hori hobe egiten baduzu (> Hobe da lan hori hobeto egiten baduzu). (→ hobe/hobeago; → hobeto, hobeki ≠ hobekien, ondoen, hobetoen)