Honetaz ez du berariazko araurik eman Euskaltzaindiak. Jokamolde nagusiaren arabera, erabat bereiztekoak dira egon, batetik, eta ari izan/ibili/jardun, bestetik. Egon estatikoa-edo da; ari izan/ibili/jardun, berriz, zerbait dinamikoa. Kontraesankorra gertatzen da mugimendua eskatzen duen ekintza egon aditzarekin adieraztea; horregatik, hala moduzkoa da ?lanean dago esapidea; egokiagoak dira lanean da edo lantokian dago; lanean ari da edo lanean dabil/dihardu.

Baina hori ez da Euskal Herri osoko jokamoldea. Batez ere mendebaldeko tradizioan, egonek badu berekin ari izan, jardun adiera ere: Tenpluan otoitz egiten nengoen. Saltzen dagoena. Bazkaltzen dago [EH (5. adiera)]. Baina *Korrika dago. *Beti gauza bera esaten dago. *Txarto jokatzen dago modukoak ez dira onargarriak. Hauek dira egokiak: Korrika doa / dabil / ari da. Beti ari da gauza bera esaten. Txarto jokatzen dihardu.

Egurats-gertakariez ari garenean, ari du da zuzena, ez egon: *Euria dago (> Euria (haizea, elurra...) ari du / dihardu / da). Iluntzen ari du. Testuinguru horretan, onartzen du ari izan aditzak du aditz-erregimena, normalean da badagokio ere. Nolanahi ere, ekialdean batez ere, ez da arraroa honelakoak ikustea: ikusten ari du, ura(ren) karriatzen ari du, (gizona)ren sendatzen ari du. [EH] (→ eguraldiaren eta argi-orduen iraupenaren gertakariei loturiko aditzak)