(SP, Urt I 104, Lar, VocBN ), erreposatu (Lcc -adu ), erposatu, repausatu, reposatu.
Descansar, reposar (empleado sobre todo con aux. intrans.). Tr. Documentado en autores septentrionales y en Lizarraga de Elcano.
Sei egunez trabaillatzeko konjit emaiten duenean, zazpigarrena reserbatzen du eta reposatzeko destinatzen. Lç Ins D, 5r. Egiguk othoi grazia, gure gorputzak hala gaurko gauean repausa ditezen. Lç ABC B, 4r. Sionen finkatu naiz eta hire sainduaz errepausatu dut eta Ierusalemen da ene botherea. Hm 69s. Errepausa beite bakean. Halabiz. Gç 54 (v. tbn. el mismo contexto en JesBih 464). Hura zen larunbata, zeren egun hartan Jainkoa errepausatu baitzen mundua kreatu zuen ondoan. CatLav 116. (V 64) Baduk ontasun franko bildua hainitz urthetako; errepausa hadi, jan zak, edan zak eta egik bonbazia. He Lc 12, 19. Fatigatürik beikira / gitian repausa. Xarlem 474. Zeudeláik berzeak ló deskansátzen, sanda zégo erposátzen orázioan. LE JMSB 355. Bizigaitzen Kristo Jaunaréki, / ta errepausa bákean beraréki. Amen. LE Ong 70r (73v erreposátzen ).