(G, AN ap. A),
lasa-aldi,
lasatu-aldi (G ap. A, que cita a Lard). Desahogo, alivio. Bere gelan sartu eta negarrari eman zion [...]. Lasatu-aldia artu zuenean, irten zan eta [...]. Lard 57 (v. tbn. 56).
Abagune oni eskar, artu bide duan lasa-aldia. LdiIL 47.
Andik aurrera, noizean bein norekin lasaialdi bat artua ba zeukan. JAIrazBizia 96.
Itzak ezpazioten barrenari nai besteko lasaialdirik ematen [...]. EtxdeJJ 26.
Platonen asazkaldirik (lasai-aldi, nasai-aldi) ederrena orixe zenuen, alegia, elkar-izketa. ZaitPlat 23.
Atxotxo biak an zeuden beren mingaiñei lasai-aldi bat ematen. NEtxLBB 170.
Nai banun [...] lagun artean sagardotegian pasa, iñork etzidaken galeraziko. Andreak berak naiago izaten zin nik alako lasai-aldi batzuk artzea. AtañoTxanKan 148.
Antxe lasaialdi bat izan genduan. AZink 86.
[Ez lukete hartuko] lasaialdi makala. MIH 239.