1.
(V, AN-gip ap. A
; H(que cita a Añ)),
sarra-sarra . (Onomat. de beber, fluir, correr líquidos)."
Zarra: [...] 3.º (V), onomat. del ruido que se hace al [...] echar aguas; [...] 9.º (Vc, AN-gip), onomat. del acto de beber produciendo cierto ruido [cita el ej. de Añ]"A.
Eta, onen erorik edaten dodaz ur otza legez zarra zarra bekatuak? AñEL2 26.
Illun-antzean guztiak doaz / bakoitza bere lekura / gabon-arte beti zarra zarra / ardao-orde edaten ura. AzcPB 119s.
Edan dezagun / bada zarra-zarra. UrruzBertsol 1932, 240.
Emen jan da jan [beia], ta an sarra-sarra / erasten esne gustia. Enb 172.
Ormara zarra-zarra txixa-eiñan. SMZirik 80.
sense-2
2.(Onomat. de cortar, de aserrar). Ebat'eutse zarra zarra burua. ZavFabRIEV 1909, 31.
(V-gip ap. Elexp Berg; H),
sarra-sarra (V-gip ap. ElexpBerg) . (Hablando de la lluvia)."
Uriari erausten dio zarra-zarra
"H.
"
Eurixa sarra-sarra diardu
"Elexp Berg. .
Bigarren egunean euria zarra zarra iausiarren egin zan eliz-ingurua. Ezale 1897, 291a.
sense-4
4.+ dzarra-dzarra. (Onomat. de acción, actividad continua).Cf. VocNav: "Zarra-zarra, expresión que alude a la marcha y que significa paso a paso, lenta, trabajosamente". Anartean idazlaria ere dzarra-dzarra ari auzapezarentzat mintzaldi baten moldatzen. LeonGH 1924, 8.
Gelaria lur-sagarra xuritzen ari zen zarra-zarra. LfGH 1929, 517 (ap. DRA).
Ta zarra-zarra asi zan bideari jarrai. BilbaoIpuiB 240.
Jinko-oiloak bere begiekin zarra-zarra hausten du lehenik bere sareko piru bat, gero bertze bat. GH 1975, 233.
(ap. DRA)Frantsesez izkiriatu zuen zarra-zarra hamalau kapitulu zauzkan lan bat. LfELit 209.
Ekin nion gain-bera antxean eta oinbide jatorra, pago orbelean zarra-zarra, oso bide ona ibiltzeko. AZink 150.