(G-goi), irmetu (V; Añ (V)), irmatu (V-gip, G; Aq 515 (G)), ermetu, ermotu (G-goi), ermatu (-au V-gip) Ref.: A (irmotu, irmetu, irmatu, ermotu); Iz ArOñ (ermáu) .
Afianzar(se), asegurar(se), fijar; fortalecer(se). "Firmar, afirmarse, forcejar" Aq. "Afianzar, asegurar para que no caiga, [...] koloka eztabillan estu, irmetu " Añ. "Fixar" Ib. "Fijar, recalcar" A. " Ermotu, asentarse, tomar consistencia. Sagarrari ermotu zaio lorea " Ib. " Ermáu, irmáu, irmáitia, asegurar una cosa" Iz ArOñ. Cf. VocNav s.v. hirmar. Tr. Documentado sobre todo en autores guipuzcoanos del s. XIX; en vizcaíno, sólo se encuentra en Añibarro.
Zuen biotzetan ondo sartzeko eta ondo irmaturik edukitzeko. Gco II 44. [Oraziñoak] sendotu, indartu ta irmetuten gaituz ez jausteko tentaziñoan. Añ MisE 21s. Kontra-zuloak egiñaz eta espaldak berriztaturik irmetuaz etsaiari eragozpenak ifinten. Izt C 353. Lurrari portitzkiago irmaturik. Ib. 262. Erregetzan irmotu eta sendotu zanean. Lard 209. Uria alde guzietatik ondo irmotua zan. Ib. 541. Jainkoaren lege santagatik bizia galtzeko geiago eta geiago irmotzeko eran. Ib. 335. Osasunean irmetu ta pijotu zediñ. 'Recobrar la salud' . Aran SIgn 75. Latiñean [...] Monte-Agudoko erakastegian berritu eta irmetu zan. Ib. 64. Euskal-oiturak ermetu ditzagun. Elizdo EEs 1929, 50. Xalbat, bere gaztaroan [...] aul eta medarra izan zen eta gero irmotu ta gotortu bazen [...]. Etxde JJ 162. Batzuk [illea] moztuta zala / galanki ermotzen, / ondo zekiten gisan / zuten aitortzen. Insausti 138.