(Dv→A), axolakabetu, ajolakabetu (Lar), ajolagabetu.
Hacer(se) negligente, despreocupado. "Descuidar" Lar. "Devenir insouciant, sans vergogne" Dv. En AxN se explica ez-antsiatuko (542) por axolkabeniko (sic, seguramente mala lectura del ed. por axolkabetuko o similar).
Gero kendus oneráko afiziónea ta gústoa [...], akostunbrátus, ajolagabétus. LE Urt (ms.) 124r. [Itsutasun] gaixtóago ajolakabétzea ta gogórtzea. Ib. 99r. Erariyari ematen diyona, alpertzen da, ajolakabetzen da. Sor Bar 54s. Isabelak herriko esa-mesak kontatzen zizkiolarik, edo ajola-gabeturik uzten zuen baten edo besteren berri ematen ziolarik. Mde HaurB 33. Irekiko dudan artu-eman geiegiak ajolagabetu au-ta. Berron Kijote 225. Emen sinismena galdu egin da, ta gauz askotan ajolakabetu egin gera. BAyerbe 175. Bein alkarren lotsa galdu eta ajolagabetu ezkero, jai dago emen. Insausti 266. Alde horretatik euskal irakurle nagiari ez baitzaio biderik eman behar are gehiago nagitzeko eta axolakabetzeko. MEIG III 77.