Nola transkribatu behar dira euskarazko ese eta zeta hotsak Nazioarteko Alfabeto Fonetikoko (NAF) irizpideei jarraituz?

a) Ahoskatze-kontua, eta, oro har, euskara batuaren ortoepia arazo larria da oso. Zer eredu irakatsi behar diegu gure ikasleei? Zer gertatzen da azentuaren eta kontsonante-multzoen ahoskerarekin? Gure ustez, Euskaltzaindiak euskara batuaren ortoepia batua ere bultzatu behar luke: ahozko kodearen arautzeari ekin behar lioke euskararen irakaskuntzaren mesedetan.

b) Ahoskera: ez dago > {eztago}; ez gara > {ezkara} eta hil zen > {hiltzen}; omen zuen > {omentzuen}?

c) Doinuak duen garrantzia jakinda, aditzen arau fonetikoak biltzen dituen txosten bat lagungarri izango genuke.

35. arauan irakurri dut bost eta erdiak idatzi behar dela. Hala ere, zuzena al da bost’ erdiak edo bost t’erdiak erabiltzea?

Aginteran, ezezko perpausetan etzazu idaztea onartzen da ala soilik ahozko forma da?

Ahoskera kontuan harturik eman omen da idaztaraua bait- partikularen kasuan (bainaiz, baikara, baitu…). Zergatik ez da horrela jokatu beste hainbatetan? Adibidez, behinik behin, batik bat, -z gero, seietan/seiretan, alde/-kalde eta beste hainbatekin.

Batetik, x letraren izena ixa dela dio Euskaltzaindiak; hala ere, nola ahoskatu behar da maileguetan bokal artean gordetzen den "x" hori? Adibidez, taxi: taksi?

Bestetik, t letra, hitz-amaieran, kontsonante-multzoa gertatzen denean nola ahoskatu: yogurt, Renault, Ford... D/T ahoskatu?

Nola erabili behar da -tzat kasu-marka ts, tz txistukari afrikatuen ondoren? Esaterako, trakets gehi -tzat: trakestzat/traketstzat/trakets-tzat...? Eta -tz gehi -tzat?