Besterik da udalak edo foru-administrazioak zer erabaki duten (Iruña), irizpen akademikoa aintzat hartu gabe. Dena dela, arazoa NOR kasuan baino ez da agertzen; izan ere, beste kasuetan, udalak berak ere, Iruña hobetsi arren, Iruñeko, Iruñetik, Iruñean eta abar erabiltzen baitu.

Iruinea forma ere desegokia da. Palatalizazioaz eta h letraz euskara estandarrerako hartutako erabakiak ez dira bere hartan eta berez onomastikan aplikatzekoak; kasuz kasu aztertu behar da bakoitza. (→ onomastika; → kontsonante busti-palatalen grafia eta ahoskera)

Toponimia beregaina da; bere arau morfologiko eta sintaktiko bereziak ditu, eta inon ez dira nahasten literatura-hizkuntzarenekin. Oinarrizko irizpide horrek argitzen ditu bikoiztasun hauek: oihartzun da izen arrunta, baina Oiartzun (Oihartzun) da herriaren izena; harri, baina Arrigorriaga (Harrigorriaga)...

Toponimiako herri-izenek eta deituren grafiako ohiturek ere ez dute zertan era berean joan beti, batzuen eta besteen bilakaera historikoa ez baita askotan berdina izan: Iurre, Iantzi/Ihantzi/Igantzi, Oñate... (deiturak); Igorre, Igantzi, Oñati... (toponimia).