Zenbatzaile eta adberbio gisa, erabilera joria du, eta adiera-moduak eta -moldeak ere bat baino gehiago ditu. [EH]
- Zenbatzaile denean, lau erabilera hauek ditu izenen ondoan: lana franko, lan franko, lanik franko, franko lan.
- Adberbio denean, berriz, adiera hauek ditu: 1 (‘asko, ugari’) Franko ezagutzen nuen. 2 (‘oso’) Franko trebea da artzain kontuan. 3 (‘aski, nahikoa’) Bekatu egiteko zeu asko eta franko zara. 4 (frankotan, ‘askotan, maiz’) Frankotan esana.
Okerra da funtzio gramatikalak nahastea (zenbatzailea den ala adberbioa den). Esate baterako, ‘*franko esan du’ esatea ez da zuzena ‘askotan esan du’ esateko. Franko aldiz esan du (zenbatzaile + izena) edo frankotan esan du (adberbioa) esan behar da ‘askotan esan du’ adierazteko.
FRANKO eta komunztadura
EUSKALTZAINDIA (1991). Euskal Gramatika. Lehen Urratsak I (EGLU I). Bilbo: Euskaltzaindia (149-151).
— “Denbora adieraztea: franko aldiz, frankotan, *franko”, Jagonet galde-erantzunak.
— “Denbora adieraztea: makina bat aldiz, *makina aldiz”, Jagonet galde-erantzunak.
PETRIRENA, Patxi (2011). Morfosintaxiaren inguruko zalantzak eta argibideak. Gasteiz: Ikasmaterialen Aholku Batzordea (EIMA)-Eusko Jaurlaritza (146).