Genitiboa —-ena egin esapidean zehazki— izenik gabe ere erabiltzen da, eta euskal modu bere-bereak sortzen ditu. Zoroarena egin: ‘zoroaren itxurak egin’. Gaztearena egiten duten zaharrak. Antzerki horretan zaldun maiteminduarena egin zuen. [EH (13 du ad., -ena egin esapidea))
Aditz-partizipioarekin eratuak ere ugari ageri dira tradizioan: ez ikusi/ikusia/ikusiarena egin, ez entzun/entzuna/entzunarena egin, ez ezagutuarena egin eta gisako esapideak. Ez ikusiarena egin nuen. Aitaren errietari ez entzunarena eginaz. Aditz-izenean (-t(z)e) oinarritutakorik ez dago. Alegia, betaurrekoak ondo jartzearena egin gisakorik ez dago. Horien ordez, honelakoak erabiltzen dira: Betaurrekoak ondo jartzeko imintzioa (keinua, planta(k)) egin z(it)uen.
KALKOA. Erdararen kalko desegokia dago honelakoetan: *Ez ezazu txorimaloa egin (> txorimaloarena). *Beti zabiltza tontoa egiten (> tontoarena). *Ez zaitez ibil pailazoa egiten (> pailazoarena). Beste hau ere okerra da: *Pailazoarena mozorrotu da (> Pailazo(z) mozorrotu da).
EUSKALTZAINDIA. “Esapideak: ez ikusiarena egin / ?ondo jartzearena egin ”, Jagonet galde-erantzunak.