Euskaltzaindiak arautu gabeko kontua da. Kontakizunetan, bi molde erabili izan dira, eta aukera biak dira zilegi eta egokiak. Literatura da horren ispilu. Kontakizuna estilistikoki nola irudikatzen den da gakoa: a) dena delakoa une horretan gertatzen ari balitz bezala hartzea, orainaldi narratiboan (aspektu ez-burutuan: etortzen) [ez nahastu ‘orainaldi historikoarekin’] (→ aditzaren aspektua eta kalkoak); b) dena delakoa jadanik gertatua balitz bezala hartzea (aspektu burutuan: etorri). Esan bezala, biak dira zilegi.

Hona hemen bi moduak, adibidetan:

• —Zenbat nahi duzu? —galdetzen dio. / —Zenbat nahi duzu? —galdetu dio.

• Ateratzen da, hartzen du zakua bizkarrean eta hor joaten da (doa)... / Atera da, hartu du zakua bizkarrean eta hor joan da (doa)...

• Lasterka sartzen da dendara. Mahai gainean dagoen pistola hartu, eta aulkian dagoen mutilari destatzen dio. Mutila ez da mugitzen. / Lasterka sartu da dendara. Mahai gainean dagoen pistola hartu, eta aulkian dagoen mutilari destatu dio. Mutila ez da mugitu.

• Andoniren ikasgelako lagun guztiak mendira doaz. Beste gauza batzuen artean, 14 tortilla daramatzate. Eguerdian, tortilla bat banatzen dute hiru laguneko, eta askaltzeko, berriz, bat lauko. Zenbat lagun dira? / Andoniren ikasgelako lagun guztiak mendira joan dira. Beste gauza batzuen artean, 14 tortilla eraman dituzte. Eguerdian, tortilla bat banatu dute hiru laguneko, eta askaltzeko, berriz, bat lauko. Zenbat lagun (joan) dira?

“Dena delakoa une horretan gertatzea” (lehen moldea), hala ere, ez da erabat modu zurrunean ulertu behar; bada bidea geroaldia erabiltzeko ere, filmen sinopsietan egin ohi den eran: «Avak 13 urte ditu, eta itsaso alboko herri batean igarotzen ari da oporraldia. Han dagoela jakingo du espero baino lehenago galduko duela ikusmena. Avaren ama ahal bezainbeste ahaleginduko da hari laguntzen. Bien bitartean, Ava Juanekin maiteminduko da. Ikusmena galduz joan arren, haren aurpegia ikusten jarraitzea espero du».