Atribuzio-perpausa (= atributua), lotura-aditz baten bitartez, izen-sintagma nagusiari buruz informazioa ematen duen osagarria da (‘predikatu-osagarri’ esanda ere ezagutzen da). Atributua izan daiteke izena (Mikel artzain joan da), izan daiteke adjektiboa (dela izenondoa —Pareta ederra da—, dela izenlaguna —Pareta harrizkoa da—, dela partizipioa —Liburu hori ongi idatzia da—), eta izan daiteke adberbioa ere —Edurne dotore dabil—.

Euskaltzaindiak ez du berariazko araurik eman honetaz; tradizioari jarraitu behar, beraz. Lotura-aditza zein den, joera bat edo beste nagusitzen da mugagabea ala mugatua izateko: IZAN aditzarekin, mugatua nagusiki; EGON eta EDUKI aditzekin, bi joerak lehian dabiltza; eta gainerakoekin (ibili, joan, sartu, gelditu eta bihurtu, besteak beste) mugagabea.

a) Lotura-aditza IZAN bada, atributua mugaturik ematen da eskuarki: Liburu hori garestiA da. Edurne andereño onA da. Jarduera adierazten duen izen bat bada atributua, mugagabean ematen da: Irakasle izan da ikastolan (≠ Irakaslea izan da ikastolan). Neu naiz testigu.

Badira, bestalde, mugatzailerik gabe agertzeko joera duten zenbait adjektibo ere: zoriontsu, dohatsu, libre, berdin. Adibidez: Libre(a) da gizakia nahi duena egiteko. Zoriontsu(a) zara?

Aldiz, izenlagunez osatutako atributuetan beharrezkoa da artikulua. Liburu hori plastikozkoa da (*plastikozko da).

b) Lotura-aditzak EGON eta EDUKI direnean, mugatuan nahiz mugagabean ematen dira predikatu-osagarriak (Hegoaldean mugatuan, normalean). Zail(a) daukat. / Txiki(ak) dauzkazu oinetakoak. / Semaforoa gorri(a) dago. / Gazi(a) dago zopa.

c) Lotura-aditzak ibili, joan, sartu, gelditu, ari izan (aritu), jarri, egin... direnean, predikatu-osagarria mugagabean ematea da aukera ia bakarra; bestela, gerta daiteke esanahia aldatzea edo ondo ez ulertzea. Artzain joan zen (≠ Artzaina joan zen). Itzultzaile ari da aspaldian (≠ Itzultzailea ari da aspaldian...). Zuzendari egin dute.

Bihurtu eta bilakatu aditzek ere berdin jokatzen dute normalean. (→ bihurtu)