Komunikazioa errazteko, egoki izaten da mendeko perpaus luze-konplexu mota batzuk hasieratik markatzea. Horretarako, hitz iragarle deitzen diren partikulak erabiltzen dira. Halakoek, aurrekari gisa jokaturik, mezua errazten dute, modua ematen baitute testuaren esanaz jabetzeko amaierara iritsi arte egon gabe.

Hauek dira erabilienak: ea (zehar-galderetan), ezen/eze/ezi (osagarrietan), zeren (eta) (kausaletan), baldin (eta) (baldintzazkoetan), harik (eta) (denborazkoetan), nahiz (eta) (kontzesiboetan):

(EA) Aztertu ea ikerketa hori horretarako ondo gaitutako irakasle eta pertsona batek zuzenduko duen. (zehar-galdera)

(EZEN/EZE/EZI) Gogo txarrez ondorioztatu zuen ezen (eze, ezi) barrunbe-erradiazioa ulertzeko modu bakarra, hain zuzen, atomoak bazirela onartzea eta Boltzmann-en pentsamolde estatistikora biltzea zuela. (osagarria) (→ ezen)

(ZEREN ETA) Emaitzok egiaztatzea, ordea, zaila da, zeren (eta) deskribatu berri dudan eredutik garbi ateratzen den moduan, suposizio mordoxka bat egin beharra baitago. (kausala) (→ zeren (eta))

(BALDIN (ETA)) Ez zegoen sororik landatzerik, haurrik sortzerik, zaharrik heriotzaren erresumara bidaltzerik, baldin eta iragaitea Pachamamari, Lurraren Jainkosari, koka eskaintzearen bitartez egiten ez bazen. (baldintzazkoa) (→ baldin (eta) ... ba-)

(HARIK (ETA)) Gutxieneko aprobetxamendua lortzen ez duen langileari IVAPek ez dio ondorengo ikasturteetarako lanorduz kanpoko ikasketarik onartuko, harik eta langileak bere kabuz 11. oinarrian ezarritako gutxieneko aprobetxamendua lortu arte.

(NAHIZ (ETA)) Eta ni ere halaxe ibili izan natzaizu, lurrez lur, eta hala nabilkizu oraino ere, nahiz eta batzuetan adinak eta erreumak gogogabeturik naukaten eta etsirik bezala...