Hauek dira laburturik erabaki horiek:

Hitz-hasierei dagokienez, bi gorabehera nagusi daude:

a) Erdaraz hasieran <s + kontsonante> edo r- duten hitzei euskarak protesi-bokala jarri ohi die normalean: a-: arratoi, arropa...; e-: erramu, errege, Erroma...; baita gaur egun ere: erromantiko, erradiografia, erlatibitate, eski..., baina ez dute zertan a-/e-/i- bokalik harturik, elkarketa dela eta, jadanik beste bokalen bat daramatenean: Erreforma/KontrArreforma (Kontraerreforma). Salbuespenak dira berrikitan mailegaturikoak: radar, rally, ranking, record, robot, stop...

b) Antzina euskarak hitz hasierako <p- t- k-> fonemak <b-, d-, g-> bilakarazten zituen eskuarki (bake, denbora, gaztelu), baina joera hori aspaldian galdua delarik, gaur egun ez dago zertan aldaturik. Beraz, gorputz baina korporazio, denbora baina tenperatura, lore baina flora...

Hitz-bukaerei dagokienez, ez dago arau orokor zorrotzik, baina bai jarraibide orokor batzuk:

a) Iturri zaharra latina delarik,

- -u/-o bukaera dela eta, -u bukaera egiten du gehienetan (institutu, zirkulu, kalkulu, artikulu, kapitulu, dokumentu, gradu, minutu, abstraktu...), baina, gaztelaniaren oihartzuna gertu izaki, badira -o bukaera duten asko ere (likido, solido, plano, meridiano, dekano, esklabo, primario, -zio (administrazio, manifestazio...), datibo, moderno, zentro...).

- -al bukaera denean, halaxe egiten du euskarak ere (plural, neutral, bokal, material, katedral...; baina ospitale).

- -r bukaera denean, auzia arazotsuagoa da: (-r) egiten du batzuetan (motor, militar, singular, plazer...), baina baita azkeneko -e gorderik ere (eskultore, pintore, aldare, abduktore...).

- unibertsitate modukoetan, bukaerako -tate hobesten da.

b) Iturri zaharra grekoa denean,

- -u/-o bukaera dela eta, amaierako -o gordetzea oso ohikoa da (dialekto, arkitekto, astro, filologo, antidoto, paralelo...).

- -s bukaera dutenak -s gabe hartzen dira (analisi, miosi, katekesi, psikosi, tronbosi, tuberkulosi, metropoli...), baina -s gorderik -itis bukaera dutenak (flebitis, otitis, meningitis...), edo silaba bateko edo biko hitzak direnean (iris, atlas, glotis, gnosis, polis, pubis, dermis, kosmos..., baina krisi eta tesi). Dena den, hitz horietatik eratorrietan ez: polis baina metropoli, nekropoli; gnosis, baina diagnosi; nolanahi ere, kosmos, mikrokosmos eta makrokosmos.

Salbuespenak dira: sifilis, tetanos eta diabetes.

c) Euskaraz badira, alabaina, azken hamarkadetan geureganaturiko bestelako hainbat ere: mitin, tenis...

d) Mailegu berrien -a organikoari eustea da gomendioa: biologia, filosofia, kultura, historia... Gogoratu behar da, hala ere, hitz horiek arau zehatzak dituztela hitz elkartuak sortzeko. [25. araua]

Badira bestelako arau batzuk ere: noiz g/j; x letra bere baitan dutenak nola eman (estra...); <l, n, r + txistukaria> (bertso, saltsa); hiru kontsonantezko multzoak (substantzia...); bi txistukari elkarren ondoan (diziplina, dizipulu...).

Euskaltzaindiak harrezkero ere hartu ditu erabaki gehiago (ingeles maileguei buruz batez ere), Euskaltzaindiaren Hiztegian jasoak daudenak. Ondorioz, hara jotzea da biderik zuzenena lexikoari buruzko edozein zalantza argitzeko.