Letrak alfabeto bateko elementuak izaten dira, eta hizkuntza bakoitzak bere alfabetoa du. Euskal alfabetoa hogeita zazpi letra edo grafemak osatzen dute, ordena honetan eta bakoitza bere izenarekin:
Letra (Izena)
a (a)Letra (Izena)
j (jota)Letra (Izena)
r (erre)
Letra horietatik c, q, v, w eta y letrak ohiko euskal hitzak idazteko ez diren arren, kanpoko izenak eta hitzak idazteko sartu dira euskal alfabetoan (eta letra berezi batzuk ere erabil daitezke behar denean; ze hautsia (ç), esaterako). Adibideak: Cáceres, Valentzia, Quebec, New York, windsurf... Horietaz gainera, digramak daude (bi letra berdin nahiz ezberdinen elkarteak hots bakarra adierazteko):
rr (-r- gogorra adierazteko)
dd, tt eta ll, hots bustiak —sabaikariak— adierazteko, premiarik denean. Adibidez: onddo, Maddalen, Maddi; Antton, ttentte, ttantta; Pello, llabur...
ts, tz eta tx (s, z eta x-ren kide afrikatuak).
;Denera, beraz, 27 letra eta 7 digrama. [17. araua]
Zehaztapen bat: Bost dira euskal hizkera guztietan ageri diren bokalak: /a, e, i, o, u/. Horietaz gainera, ekialdeko hizkeretan, zubereraz funtsean, seigarren bokal bat ere bereizten da, usuenik “ü” idazten dena. Erabiltzen da leku-izen batzuetan ere (Altzürükü, Sohüta...).